In de Volkskrant van 18 juli verscheen een artikel waarin werd gesteld dat katten stress ervaren van een pension en dat zo’n verblijf eigenlijk pas als ‘allerlaatste redmiddel’ zou moeten worden ingezet. Een ongelukkige formulering, vinden wij. Vooral omdat het beeld ontstaat dat katten massaal wegkwijnen in een pension; en dat is simpelweg niet waar. Om dat beeld recht te zetten, hebben we namens Dibevo een ingezonden brief gestuurd naar de redactie van de Volkskrant.
Het artikel gaat ervan uit dat katten vooral van hun territorium houden en veranderingen slecht verdragen. Dat klopt soms, maar het geldt zeker niet voor alle katten. Net als mensen hebben katten verschillende karakters. De ene kat is schuw, de ander sociaal of juist avontuurlijk. Juist die persoonlijkheid bepaalt hoe een kat omgaat met een andere omgeving, zoals een pension.
Een goed pension is een veilige plek
Voor katten die graag prikkels krijgen, is een verblijf in een goed kattenpension allesbehalve vervelend. Denk aan klimmogelijkheden, verzorgers met kennis van kattengedrag en een rustige opbouw in contact. Voor zulke katten is het vaak prettiger dan dagenlang alleen thuis, met alleen af en toe een oppas die snel het voerbakje vult.
Waarom reageren wij hierop?
We vinden het belangrijk dat onjuiste of ongenuanceerde informatie over pensions niet zomaar blijft hangen. Zeker nu veel van onze leden in de zomer hard werken om het katten zo aangenaam mogelijk te maken tijdens hun verblijf. De suggestie dat een pension een ‘noodoplossing’ is, doet geen recht aan hun inzet en expertise.
Ben je zelf houder van een kattenpension? Dan weet je hoeveel zorg, aandacht en maatwerk erbij komt kijken. En hoeveel katten er zijn die juist opbloeien in een veilige pensionomgeving.
Ingezonden brief
Hieronder lees je de ingezonden brief zoals we die hebben ingestuurd naar de brievenrubriek van de Volkskrant.
Beste redactie,
Met belangstelling lazen wij het stuk ‘Missen katten hun baasjes?’ van 18 juli. Interessant, maar we willen er toch iets aan toevoegen. In het artikel staat dat katten vooral stress ervaren door het verstoren van hun territorium als hun baasje weg is. Dat klopt vast voor een deel van de katten, maar het is wat kort door de bocht om dat voor álle katten te zeggen.
Steeds meer onderzoek laat zien dat katten, net als mensen, allemaal een eigen karakter hebben. De één is schuw en op zichzelf, de ander juist sociaal en nieuwsgierig. En hoe een kat met veranderingen omgaat, hangt sterk af van dat karakter.
Voor een zelfverzekerde of avontuurlijke kat hoeft een tijdelijk verblijf in een goed pension helemaal geen ramp te zijn. Sterker nog: een nieuwe omgeving met andere geuren, geluiden en dingen om te bekijken, kan juist leuk en stimulerend zijn. Hun wereld wordt even groter in plaats van kleiner. Hun welzijn hangt dan niet alleen af van hun vertrouwde plek, maar ook van hoe goed ze nieuwe situaties aankunnen.
Het idee dat een pension alleen als ‘laatste redmiddel’ moet worden gezien, doet veel katten tekort. Voor een angstige kat is een oppas aan huis inderdaad de veiligste optie. Maar een sociale, nieuwsgierige kat kan het in een goed pension juist hartstikke naar z’n zin hebben. Met klimmogelijkheden, afleiding en verzorgers die weten wat ze doen. Dat is een stuk prettiger dan dagenlang in een stil huis zitten, met alleen af en toe een kort bezoek van een oppas.
Kortom: we moeten af van het idee dat ‘de kat’ per definitie hecht aan één plek en niet tegen verandering kan. Het hangt helemaal af van het dier zelf. En veel katten kunnen meer aan dan we denken.
