Open brief aan de Sophia Vereeniging

In de uitingen van de Sophia Vereeniging valt steeds weer op hoe ongelooflijk ongenuanceerd deze zijn. Daarbij blijkt wel dat de Vereeniging niet weet wat het begrip ‘huisdieren’ betekent. Hiervan een voorbeeld (uit het persbericht van de Sophia Vereeniging van 14 juni jl.):

Dat begint met:
In winkels en op het internet worden mensen aangemoedigd om zonder nadenken een huisdier te nemen. Daardoor krijgen veel dieren niet de zorg die ze verdienen of ze belanden op straat of in een opvang. Daarnaast werkt de huisdierenhandel gruwelijke fokpraktijken in de hand, die ernstig dierenleed tot gevolg hebben. Om hier een einde aan te maken, pleit de Koningin Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren voor een verbod op de huisdierenhandel.

en eindigt met:
De Sophia-Vereeniging verzoekt staatssecretaris Van Dam van Economische Zaken om dit dierenleed te stoppen en de verkoop van dieren in winkels en via het internet te verbieden. Impulsaankopen worden daarmee tegengegaan: de potentiële huisdiereigenaar kan terecht bij een opvang, waar de medewerkers erop toezien dat een dier goed terecht komt. Zo krijgen asieldieren eindelijk een kans op een goed leven en wordt de malafide huisdierenfokkerij een halt toegeroepen.

Nu de werkelijkheid. Er worden in Nederland in 4,06 miljoen huishoudens ongeveer 35 miljoen huisdieren gehouden. Dat zijn:

2,6 miljoen katten	1,5 miljoen honden
4 miljoen zang- en siervogels	5 miljoen postduiven
1,2 miljoen konijnen	0,5 miljoen knaagdieren
1,5 miljoen kippen, eenden en ganzen	9 miljoen aquariumvissen
9 miljoen vijvervissen	0,7 miljoen terrariumdieren

Als wij de Sophia Vereeniging moeten geloven, moeten de houders van deze dieren, als een dier is gestorven en een nieuw exemplaar weer in het gezin wordt opgenomen, daarvoor naar een opvang. Het zou dan van realiteitszin getuigen als dan meteen aangegeven werd bij welke opvangen consumenten tropische vissen, volièrevogels of terrariumdieren kan aanschaffen.

Het punt is dat er veel meer dieren verkocht worden dan honden, katten, konijnen en knaagdieren. Om een voorbeeld te noemen: enthousiaste aquariumhouders in ons land houden ongeveer 9 miljoen aquariumvissen. Deze worden gemiddeld tussen de twee en vier jaar oud, want in een aquarium zijn geen vijanden en leven de dieren langer dan in de natuur. Dat betekent dat er jaarlijks tussen de 2,5 en 4,5 miljoen aquariumvissen worden verkocht. Naar welke opvang moeten die aquariumhouders toe om die dieren te verkrijgen?

Om maar te zwijgen over een konijn. Uit een zeer recente meting blijkt dat er via de reguliere detailhandel (dierenspeciaalzaken en tuincentra met een afdeling dier) circa 120.000 konijnen worden verkocht. Een deel van deze ondernemingen, vooral dierenspeciaalzaken, fokken deze dieren zelf en dan precies naar behoefte. Geen dier zit er daarom te lang. Daarnaast vindt door de detailhandel verreweg de meeste inkoop plaats bij hobbyfokkers. Dus mensen die voor hun plezier met een paar konijnen fokken. Een goede derde is de (gecertificeerde) groothandel. Als laatste, en meteen met het geringste aandeel, is er de beroepsfokker. Vanwege nieuwe regelgeving staan al deze bedrijven bij de overheid geregistreerd en zijn zij dus aan controle onderhevig. Hoezo ‘gruwelijke fokpraktijken’?

En waaróm worden er circa 120.000 konijnen verkocht? Omdat er in ons land ongeveer een miljoen konijnen leven in de gezinnen. De gemiddelde leeftijd die een konijn bereikt is 8 jaar. Een simpele rekensom leert dat die 120.000 nodig zijn om de na gemiddeld acht jaar gestorven dieren te vervangen. Want bij welke opvang kunnen die 120.000 dieren worden afgehaald? Want het is grotendeels een vervangingsmarkt waarbij gezinnen, die al lang weten hoe met een konijn om te gaan, na het sterven daarvan weer een nieuwe aanschaffen. En als het goed is twee! Ook het advies zoals dat door het mede door ons gefinancierde Landelijk InformatieCentrum Gezelschapsdieren nadrukkelijk wordt gegeven in de door hen ontwikkelde ‘huisdierenbijsluiters’ die bij aankoop in een dierenspeciaalzaak worden meegegeven. Dat meegeven is een wettelijke plicht waar wij het helemaal mee eens zijn! Daarom, hoezo ‘zonder nadenken een huisdier aanschaffen’?

Sophia Vereeniging pleit dus voor een verbod op de huisdierenhandel. Als het aan deze vereniging ligt, mag over een aantal jaren niemand meer een huisdier houden. Als dat het doel is, dan verdwijnt de huisdierenhandel in de gruwelijke illegaliteit.

Joost Th. de Jongh
Voorzitter Dibevo