Een onderneming met schulden kan proberen om met alle schuldeisers tot een akkoord te komen (een crediteurenakkoord), maar als er eentje dwars gaat liggen, ga je alsnog failliet. De Wet Homologatie Onderhands Akkoord (WHOA) gaat hiervoor een oplossing bieden. Als onderdeel van de faillissementswetgeving moet het crediteurenakkoord aan de rechter worden voorgelegd. De rechter kan een dwarsliggende crediteur voortaan verplichten om mee te werken.

Over de WHOA is lang gesproken en onderhandeld. Vorig jaar werd de wet al ingediend, maar lag tot heden stil. Dibevo begreep al niet waarom deze wet, die goed in elkaar zit, niet kon worden ‘afgetikt’. Eind mei kwam de WHOA eindelijk door de Tweede Kamer.

Voorwaarden

Voor de WHOA moet wel aan een aantal voorwaarden worden voldaan, zoals:

• het akkoord moet redelijk zijn. Dus niet slechter dan wanneer er sprake zou zijn van een faillissement.
• er moeten rendabele bedrijfsactiviteiten zijn
• het akkoord moet noodzakelijk zijn om een faillissement te voorkomen
• een meerderheid van de schuldeisers moet ermee instemmen.

Naast het door de rechter uit te spreken dwangakkoord, zijn in het wetsvoorstel nog een aantal andere artikelen opgenomen. Waaronder het artikel dat ook de schuldeiser kan aandringen op het afsluiten van een akkoord. Als de schuldenaar dit niet wil, kan de rechter ook hier een uitspraak over doen. Bijvoorbeeld door zelf een deskundige aan te wijzen die een akkoord aan kan bieden.

Wanneer er al een aanvraag voor faillissement loopt, kan de schuldenaar die procedure stilleggen door alsnog naar de rechtbank te stappen voor een crediteurenakkoord. Deze moet dan natuurlijk wel een redelijke kans van slagen hebben.

Verder kan de rechter een afkoelingsperiode afkondigen, waardoor het voor schuldeisers niet mogelijk is om zonder toestemming van de rechter aan het vermogen van een onderneming te komen. Een bank kan een vordering dan niet verrekenen met het banksaldo.

Veel veranderingen dus rondom ondernemingen in zwaar financieel weer. Het ligt in de verwachting dat door de snellere akkoorden meer bedrijven en dus ook werkgelegenheid behouden blijft.